De Oversteek-deel 1
Door: Cleem
Blijf op de hoogte en volg Clemens
27 Januari 2019 | Barbados, Bridgetown
Dutch version
De Oversteek-deel 1
Vanaf La Palma lagen er ongeveer 3000 te bezeilen zeemijlen Atlantische oceaan te op ons te wachten. Ongeveer, want zeilen gaat niet over de kortste weg, maar over de meest geschikte. De wind dirigeert de koers van de Tres Hombres. Eerst afzakken naar het zuiden om dan de westelijke passaatwind te pakken, die geacht wordt ons naar de Cariben te blazen.
We zeilen op gegist bestek,-voor de leken: dat zijn geen vorken, lepels en messen die een tijdje in een gistbad gelegen hebben-- De navigatieschermen zijn afgeplakt en met behulp van een loglijn, de sextant en een aantal om te rekenen variabelen kan de positie van het schip bepaald worden. Vóór het GPS/AIS tijdperk gebeurde dit altijd op deze manier en kwamen de schepen overal waar ze heen wilden, dus gaat het ons ook wel lukken.
Ter hoogte van de Sahara zag ik woestijnstof voor wolken aan. Het meeste zat hoog in de lucht, maar bijna alle touwen vertoonden een roodachtige tint, die gelukkig niet naar kamelenstront rook.
Het leven aan boord wordt bepaald door het wachtsysteem: drie wachten van 4 uur ussen 20.00 en 08.00 uur, en twee van 6 uur overdag.
Het is een ritme dat mij prima bevalt. Sinds een aantal jaar is mijn blaas de baas over mijn slaapgedrag. Na een paar uur moet ik er uit en kan dan rustig uren opblijven. Thuis is het een gewoonte geworden: piesen, een paar uur mijn (digitale) krant lezen en dan weer een tijdje slapen.
De zeilomstandigheden zijn goed, prachtig weer en voornamelijk gunstige wind.
De dag voor Kerst echter, viel de wind weg en kwamen we zelfs een tijdje stil te liggen. Het voordeel hiervan was dat we optimaal konden genieten van de aanwezigheid van enkele walvissen, die dezelfde kant op moesten.
Met regelmaat kwamen ze heel dichtbij en als ze boven kwamen om adem te halen, kon je de lucht uit hun spuitgaten horen komen. Kijken naar die massieve, maar ook elegante lijven gaat nooit vervelen.
Later die avond lagen we helemaal stil en werd besloten dat twee man aan dek voldoende was. Ik bood mij aan er één van te zijn.'t
Was heiig. Het hierdoor omfloerste maanlicht zorgde er met de windstilte voor dat er een sfeer ontstond die zowel sprookjes- als spookachtig genoemd kan worden.
Aangezien kerstmis wat mij betreft al genoeg sprookjeselementen bevat, besloot ik maar eens over een spookverhaal na te denken.
Dit kwam bij me op:
'Het is 1943. Ergens op de Atlantische oceaan slaat een pas van stapel gelopen U-boot met z'n schroef per ongeluk een zeemeermin aan gort. Nou en, zou je denken, zeemeerminnen zat. Maar deze was toevallig één van de liefjes van zeegod Neptunus. Onze Neppie werd hier niet blij van en in zijn zeegoddelijke woede vervloekte hij het schip en zijn bemanning: tot het einde der tijden zouden ze de Atlantische oceaan blijven doorkruisen, ver buiten de gebruikelijke scheepsroutes.
Nu stond Neptunus er in het godenwereldje om bekend dat-ie de kwaadste niet was. Hij dacht er nog eens over na en besloot in zijn zeegoddelijke goedheid een ontsnappingsclausule aan zijn vloek toe te voegen: hun zielen konden gered worden als ze na de eeuwwisseling aan land gezet werden door een ook in 1943 van stapel gelopen schip dat voor de Kriegsmarine gevaren had. Uiteindelijk was de meermin wel een van zijn liefjes geweest, maar nu ook weer niet zijn favoriete met haar voortdurende gezeur om plastische staartchirugie.
De bemanning van de U-boot, zombies inmiddels, mocht op gezette tijden door de periscoop kijken en zagen zelden een schip. Op kerstavond 2018 speurt de zombie-van-de-wacht het omringende water af. Dan ziet hij een schip. Alweer een zeilboot, de enige schepen die ze nog wel eens zien hier. Mistroostig kijkt hij nog een keer door de periscoop.
-Mooi schip, trouwens, prachtige vorm, fraaie lijn, doet me denken aan......Aber bekomm jetzt doch mal Titten.... Het is een KFK (Kriegs Fischerei Kutter). Maar wat hebben ze er in Hitlersnaam mee gedaan? Zeilen??? Noemen ze dat vooruitgang in 2018? En die naam: Tres Hombres??? Wat was er mis met een naam als Seeadler?
Hij gunde zich geen tijd om hier lang bij stil te staan, want begreep dat de verlossing nabij was en sloeg alarm.
En aldus schrokken de twee man aan dek van de Tres Hombres zich helemaal te pletter, toen opeens de toren van een onderzeeboot aan de oppervlakte kwam."
En toen zat m'n wacht erop en lonkte m'n kooi.
Hoe dit verhaal afloopt? Al sla je me dood. Bloederig en smerig, denk ik want het is een griezelverhaal, maar de kans dat de inspirerende omstandigheden -windstilte, mist, omfloerst maanlicht en kerstavond op de Atlantische oceaan- zich op korte termijn weer voordoen acht ik klein.
Trouwens, ammenooitniet dat ik een verhaal afmaak waarin het slecht afloopt met de Tres Hombres. En, nu ik er over nadenk: ik hou eigenlijk helemaal niet van horror.
Echter, als ene Spielberg of zo zich geïnteresseerd toont, ben ik best beschikbaar voor een profijtelijk praatje, onder één absolute voorwaarde: dat de naam van het schip veranderd wordt.
Cleem
De Oversteek-deel 1
Vanaf La Palma lagen er ongeveer 3000 te bezeilen zeemijlen Atlantische oceaan te op ons te wachten. Ongeveer, want zeilen gaat niet over de kortste weg, maar over de meest geschikte. De wind dirigeert de koers van de Tres Hombres. Eerst afzakken naar het zuiden om dan de westelijke passaatwind te pakken, die geacht wordt ons naar de Cariben te blazen.
We zeilen op gegist bestek,-voor de leken: dat zijn geen vorken, lepels en messen die een tijdje in een gistbad gelegen hebben-- De navigatieschermen zijn afgeplakt en met behulp van een loglijn, de sextant en een aantal om te rekenen variabelen kan de positie van het schip bepaald worden. Vóór het GPS/AIS tijdperk gebeurde dit altijd op deze manier en kwamen de schepen overal waar ze heen wilden, dus gaat het ons ook wel lukken.
Ter hoogte van de Sahara zag ik woestijnstof voor wolken aan. Het meeste zat hoog in de lucht, maar bijna alle touwen vertoonden een roodachtige tint, die gelukkig niet naar kamelenstront rook.
Het leven aan boord wordt bepaald door het wachtsysteem: drie wachten van 4 uur ussen 20.00 en 08.00 uur, en twee van 6 uur overdag.
Het is een ritme dat mij prima bevalt. Sinds een aantal jaar is mijn blaas de baas over mijn slaapgedrag. Na een paar uur moet ik er uit en kan dan rustig uren opblijven. Thuis is het een gewoonte geworden: piesen, een paar uur mijn (digitale) krant lezen en dan weer een tijdje slapen.
De zeilomstandigheden zijn goed, prachtig weer en voornamelijk gunstige wind.
De dag voor Kerst echter, viel de wind weg en kwamen we zelfs een tijdje stil te liggen. Het voordeel hiervan was dat we optimaal konden genieten van de aanwezigheid van enkele walvissen, die dezelfde kant op moesten.
Met regelmaat kwamen ze heel dichtbij en als ze boven kwamen om adem te halen, kon je de lucht uit hun spuitgaten horen komen. Kijken naar die massieve, maar ook elegante lijven gaat nooit vervelen.
Later die avond lagen we helemaal stil en werd besloten dat twee man aan dek voldoende was. Ik bood mij aan er één van te zijn.'t
Was heiig. Het hierdoor omfloerste maanlicht zorgde er met de windstilte voor dat er een sfeer ontstond die zowel sprookjes- als spookachtig genoemd kan worden.
Aangezien kerstmis wat mij betreft al genoeg sprookjeselementen bevat, besloot ik maar eens over een spookverhaal na te denken.
Dit kwam bij me op:
'Het is 1943. Ergens op de Atlantische oceaan slaat een pas van stapel gelopen U-boot met z'n schroef per ongeluk een zeemeermin aan gort. Nou en, zou je denken, zeemeerminnen zat. Maar deze was toevallig één van de liefjes van zeegod Neptunus. Onze Neppie werd hier niet blij van en in zijn zeegoddelijke woede vervloekte hij het schip en zijn bemanning: tot het einde der tijden zouden ze de Atlantische oceaan blijven doorkruisen, ver buiten de gebruikelijke scheepsroutes.
Nu stond Neptunus er in het godenwereldje om bekend dat-ie de kwaadste niet was. Hij dacht er nog eens over na en besloot in zijn zeegoddelijke goedheid een ontsnappingsclausule aan zijn vloek toe te voegen: hun zielen konden gered worden als ze na de eeuwwisseling aan land gezet werden door een ook in 1943 van stapel gelopen schip dat voor de Kriegsmarine gevaren had. Uiteindelijk was de meermin wel een van zijn liefjes geweest, maar nu ook weer niet zijn favoriete met haar voortdurende gezeur om plastische staartchirugie.
De bemanning van de U-boot, zombies inmiddels, mocht op gezette tijden door de periscoop kijken en zagen zelden een schip. Op kerstavond 2018 speurt de zombie-van-de-wacht het omringende water af. Dan ziet hij een schip. Alweer een zeilboot, de enige schepen die ze nog wel eens zien hier. Mistroostig kijkt hij nog een keer door de periscoop.
-Mooi schip, trouwens, prachtige vorm, fraaie lijn, doet me denken aan......Aber bekomm jetzt doch mal Titten.... Het is een KFK (Kriegs Fischerei Kutter). Maar wat hebben ze er in Hitlersnaam mee gedaan? Zeilen??? Noemen ze dat vooruitgang in 2018? En die naam: Tres Hombres??? Wat was er mis met een naam als Seeadler?
Hij gunde zich geen tijd om hier lang bij stil te staan, want begreep dat de verlossing nabij was en sloeg alarm.
En aldus schrokken de twee man aan dek van de Tres Hombres zich helemaal te pletter, toen opeens de toren van een onderzeeboot aan de oppervlakte kwam."
En toen zat m'n wacht erop en lonkte m'n kooi.
Hoe dit verhaal afloopt? Al sla je me dood. Bloederig en smerig, denk ik want het is een griezelverhaal, maar de kans dat de inspirerende omstandigheden -windstilte, mist, omfloerst maanlicht en kerstavond op de Atlantische oceaan- zich op korte termijn weer voordoen acht ik klein.
Trouwens, ammenooitniet dat ik een verhaal afmaak waarin het slecht afloopt met de Tres Hombres. En, nu ik er over nadenk: ik hou eigenlijk helemaal niet van horror.
Echter, als ene Spielberg of zo zich geïnteresseerd toont, ben ik best beschikbaar voor een profijtelijk praatje, onder één absolute voorwaarde: dat de naam van het schip veranderd wordt.
Cleem
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
