Stavanger
Door: Cleem
Blijf op de hoogte en volg Clemens
26 Oktober 2014 | Noorwegen, Stavanger
Stavanger, 15 oktober
Tijdens de korte reizen die ik de afgelopen twee jaar met het goede schip Tres Hombres heb gemaakt, ben ik diverse keren getuige geweest van staaltjes hogeschool-zeilen, maar de aankomst in Stavanger slaat vooralsnog alles. Wind en stroming waren ons het laatste stuk weliswaar goed gezind, maar dan moet er toch nog maar even op de juiste wijze gebruik van worden gemaakt. Het fjord inzeilen langs akelig dichtbije rotspartijen was al spectaculair, maar het laatste stuk sloeg alles. Het schip ging langzaam -er was weinig wind- en steeds meer zeilen werden gestreken, waardoor de vaart er nog meer uitging (remmen met een motorloos schip zit er niet in). Toen de boeg nog zo'n 15 meter van de kade was, werd een anker uitgegooid met als doel de Tres Hombres om z'n as te laten draaien. Met de bijboot werd een lijn aan wal gebracht en even later lag het schip aan de kade. Zonder hulp van de reddingboot, die uit nieuwsgierigheid naast de Tres Hombres was komen varen en aangeboden had eventueel te assisteren. Niet nodig dus. Petje af voor de zeilkwaliteiten van kapitein Arjen van der Veen. Aan de wal stonden mensen -kenners blijkbaar- die hun bewondering voor de manoeuvre niet onder stoelen of banken staken. En wij er natuurlijk bij kijken alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.
De eerste etappe van Den Helder naar Stavanger verliep buitengewoon voorspoedig. Slechts vier dagen waren ervoor nodig. Vooral dankzij de meestal gunstig wind, hebben we altijd gevaren -windstilte is stilliggen en evt. overgeleverd zijn aan de stroming- een tijdje net geen 1 mijl per uur, maar toch...
Zoals o.a. op onze website fairtransport.eu was te lezen en te zien was de afvaart heel bijzonder vanwege het Paint a Future/Sail a Future project van kunstenares Hetty van der Linden. Familie -het was tenslotte een soort thuiswedstrijd voor me-, vrienden -idem- en bekenden van Fairtransport en uit Den Helder maakten het afscheid nog specialer.
Mijn persoonlijke start was moeizaam. Om redenen die er hier niet allemaal toe doen, begon ik niet geheel onbevangen aan deze reis. Een paar dagen vóór vertrek moest ik mijn onlangs ontdekte aneurysma (plaatselijke verdikking van de aorta) nog even laten opmeten. Deze was gelukkig niet breder geworden, zodat er lichamelijk groen licht was. De laatste nachten had ik weinig geslapen vanwege een soort schoolreisjesspanning, die zich kennelijk ook nog op je 65-ste kan doen gelden. Alle afscheidborrels waren me ook niet in de koude kleren gaan zitten. Ik vroeg me op enig moment licht vertwijfeld af waarom eigenheimer-ik met zeventien andere mensen op een klein schip zonder privacy acht maanden ging zeilen.
Tijdens de eerste nachtelijke 12 tot 4 wacht, kreeg ik het antwoord. De net niet meer volle maan trok een brede zilveren baan over de hoge deining, en diezelfde maan kon niet verhelen dat er al meer sterren te zien waren dan in mijn normale omgeving.
Met de oude bekenden, kapitein Arjen, stuurlieden Rémi en Francois -ik kan dat piemeltje van de c even niet vinden- kokkin Rianne, bootsvrouw Signe en matrozen Gerrit, Alan en Joël zat het van meet af aan weer snor en met de nieuwelingen groeide het contact per uur. Zeeziek ben ik op de onrustige Noordzee niet geweest, maar mijn maaltijden bestonden de eerste twee dagen vooral uit droge marietjes. Een paar fikse buien gaven gelegenheid om mijn goeddeels door m'n tante gesponsorde uitrusting te testen. De dames van Hoorn Maritiem hebben me prima geadviseerd.
In Stavanger liggen we in een van de punten van het fjord vlak tegen de fraaie oude stad aan met aan de overkant het uitgaanscentrum. Je zet het hier niet zo gauw op een zuipen, met een prijsgemiddelde van 10 euro voor een biertje. Het houd je netjes.
Vandaag ben ik wezen douchen in het zwembad, heb ik een mooie wandeling gemaakt en vier uur in de, overigens prachtige, bieb gezeten, want gratis internet.
Het is inmiddels de 16-de en weer zit ik in de bieb: het ruige zeemansleven anno 2014.
Ondanks dat ik nu aan boord ben, blijf ik ook onderweg mijn taken vervullen als medewerker van de afdeling Communications van Fairtransport. Het biedt me de mogelijkheid om persoonlijke contacten te leggen met vertegenwoordigers van de (plaatselijke) pers. De toeristische attracties zullen hierdoor vaak aan me voorbij gaan, maar dat was toch al geen vooropgestelde reden om deze reis te maken. Daarbij komt dat ik contact met de mensen die wonen en werken in de diverse havens wel zo leuk vind.
In de volgende haven, Brixham (UK), zal ik zien dat er beelmateriaal meegestuurd wordt. Dat moet ik nog even onder de knie krijgen.
Tot dan .
Tijdens de korte reizen die ik de afgelopen twee jaar met het goede schip Tres Hombres heb gemaakt, ben ik diverse keren getuige geweest van staaltjes hogeschool-zeilen, maar de aankomst in Stavanger slaat vooralsnog alles. Wind en stroming waren ons het laatste stuk weliswaar goed gezind, maar dan moet er toch nog maar even op de juiste wijze gebruik van worden gemaakt. Het fjord inzeilen langs akelig dichtbije rotspartijen was al spectaculair, maar het laatste stuk sloeg alles. Het schip ging langzaam -er was weinig wind- en steeds meer zeilen werden gestreken, waardoor de vaart er nog meer uitging (remmen met een motorloos schip zit er niet in). Toen de boeg nog zo'n 15 meter van de kade was, werd een anker uitgegooid met als doel de Tres Hombres om z'n as te laten draaien. Met de bijboot werd een lijn aan wal gebracht en even later lag het schip aan de kade. Zonder hulp van de reddingboot, die uit nieuwsgierigheid naast de Tres Hombres was komen varen en aangeboden had eventueel te assisteren. Niet nodig dus. Petje af voor de zeilkwaliteiten van kapitein Arjen van der Veen. Aan de wal stonden mensen -kenners blijkbaar- die hun bewondering voor de manoeuvre niet onder stoelen of banken staken. En wij er natuurlijk bij kijken alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.
De eerste etappe van Den Helder naar Stavanger verliep buitengewoon voorspoedig. Slechts vier dagen waren ervoor nodig. Vooral dankzij de meestal gunstig wind, hebben we altijd gevaren -windstilte is stilliggen en evt. overgeleverd zijn aan de stroming- een tijdje net geen 1 mijl per uur, maar toch...
Zoals o.a. op onze website fairtransport.eu was te lezen en te zien was de afvaart heel bijzonder vanwege het Paint a Future/Sail a Future project van kunstenares Hetty van der Linden. Familie -het was tenslotte een soort thuiswedstrijd voor me-, vrienden -idem- en bekenden van Fairtransport en uit Den Helder maakten het afscheid nog specialer.
Mijn persoonlijke start was moeizaam. Om redenen die er hier niet allemaal toe doen, begon ik niet geheel onbevangen aan deze reis. Een paar dagen vóór vertrek moest ik mijn onlangs ontdekte aneurysma (plaatselijke verdikking van de aorta) nog even laten opmeten. Deze was gelukkig niet breder geworden, zodat er lichamelijk groen licht was. De laatste nachten had ik weinig geslapen vanwege een soort schoolreisjesspanning, die zich kennelijk ook nog op je 65-ste kan doen gelden. Alle afscheidborrels waren me ook niet in de koude kleren gaan zitten. Ik vroeg me op enig moment licht vertwijfeld af waarom eigenheimer-ik met zeventien andere mensen op een klein schip zonder privacy acht maanden ging zeilen.
Tijdens de eerste nachtelijke 12 tot 4 wacht, kreeg ik het antwoord. De net niet meer volle maan trok een brede zilveren baan over de hoge deining, en diezelfde maan kon niet verhelen dat er al meer sterren te zien waren dan in mijn normale omgeving.
Met de oude bekenden, kapitein Arjen, stuurlieden Rémi en Francois -ik kan dat piemeltje van de c even niet vinden- kokkin Rianne, bootsvrouw Signe en matrozen Gerrit, Alan en Joël zat het van meet af aan weer snor en met de nieuwelingen groeide het contact per uur. Zeeziek ben ik op de onrustige Noordzee niet geweest, maar mijn maaltijden bestonden de eerste twee dagen vooral uit droge marietjes. Een paar fikse buien gaven gelegenheid om mijn goeddeels door m'n tante gesponsorde uitrusting te testen. De dames van Hoorn Maritiem hebben me prima geadviseerd.
In Stavanger liggen we in een van de punten van het fjord vlak tegen de fraaie oude stad aan met aan de overkant het uitgaanscentrum. Je zet het hier niet zo gauw op een zuipen, met een prijsgemiddelde van 10 euro voor een biertje. Het houd je netjes.
Vandaag ben ik wezen douchen in het zwembad, heb ik een mooie wandeling gemaakt en vier uur in de, overigens prachtige, bieb gezeten, want gratis internet.
Het is inmiddels de 16-de en weer zit ik in de bieb: het ruige zeemansleven anno 2014.
Ondanks dat ik nu aan boord ben, blijf ik ook onderweg mijn taken vervullen als medewerker van de afdeling Communications van Fairtransport. Het biedt me de mogelijkheid om persoonlijke contacten te leggen met vertegenwoordigers van de (plaatselijke) pers. De toeristische attracties zullen hierdoor vaak aan me voorbij gaan, maar dat was toch al geen vooropgestelde reden om deze reis te maken. Daarbij komt dat ik contact met de mensen die wonen en werken in de diverse havens wel zo leuk vind.
In de volgende haven, Brixham (UK), zal ik zien dat er beelmateriaal meegestuurd wordt. Dat moet ik nog even onder de knie krijgen.
Tot dan .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
