1. Enkhuizen-Baiona-La Palma
Door: Cleem
Blijf op de hoogte en volg Clemens
21 December 2018 | Nederland, Den Helder
Dag van vertrek:
Trein: Enkhuizen-Eindhoven
Vliegtuig: Eindhoven-Porto
Bus: Porto-Vigo
Taxi: Vigo-Baiona
Niet bepaald een milieuvriendelijk begin van een reis met een vrachtschip zonder motor. En werkelijk helemaal niets om over naar huis te schrijven.
Allemaal de schuld van de Amerikanen.
Aanvankelijk was mijn plan om rond deze tijd een paar maanden naar Costa Rica te gaan om daar onze fair transport vrienden een handje te helpen bij de bouw van de Ceiba (www.sailcargo.com).
Dat bezoek gaat later plaatsvinden. Deel twee van dat plan was om dan met de Tres Hombres terug te reizen vanaf Santa Marta in Colombia.. Dit wilde ik wel door laten gaan en toen ik daarover op het Fairtransport kantoor (www.fairtransport.org) de details aan het regelen was, kwam zomaar de mogelijkheid voorbij om de hele reis mee te gaan. Ik ben een bofkont.
Echter: het goede schip Tres Hombres zou binnen een week Den Helder verlaten en omdat de US ook in het reisschema zitten, moest er een visum komen. En de procedure om er een te verkrijgen is belachelijk omslachtig en niet binnen één week te regelen. Dus hees ik mij met de gebruikelijke tegenzin voor de zevende keer van mijn leven in een vliegtuig. Van mij mag dat gemiddelde van eens per tien jaar zo blijven.
Baiona is een mooi Galicisch kustplaatsje vlak bij Vigo net boven de Portugese grens. De Tres Hombres lag aan een drijvende kade in de beschutting van de baai. De branding is hier heftig en de kust vertoont overal sporen van tig-duizenden jaren watergeweld.
Omdat de lading nog even op zich liet wachten, had ik mooi de tijd om te wennen aan het leven aan boord, om de mensen die nieuw voor mij waren een beetje te leren kennen en om te genieten van het heerlijke eten en drinken.
Minpuntje: mijn oren. Bij een recente test bleek m'n gehoor de laatste zes jaar behoorlijk achteruit gegaan. De nieuwe gehoorapparaten compenseren dit slechts ten dele. Op momenten lastig, maar zeker niet pret bedervend. Ik zou voor de crew een cursus gebarentaal kunnen organiseren, maar dan moet ik het eerst zelf gaan leren .
En toen ging er gezeild worden. Vanuit het toch al niet onaangename Galicië naar het zeer aangename Canarische eiland La Palma. Voorspoedig, mag ik wel zeggen. Meestal gunstige wind, nauwelijks regen en als extraatjes prachtige zonsop- en ondergangen, de mooiste sterrenhemels, wolkenpartijen en de eindeloze deining van de oceaan in talrijke kleurschakeringen. Vierentwintig uur per dag in het mooiste openluchtmuseum op aarde. Enkele bewolkte nachten bleven me nog bij door opgelopen blauwe plekken en een paar keer mompelde ik 'sorry' als ik tegen de rubberen bijboot botste.
Visueel hoogtepunt: de nachtelijke bezoeken van dolfijnen. Voortdurend ziin 's nachts op zee oplichtende planktondeeltjes waar te nemen , vanwege een reactie met zuurstof. Door de bewegingen van de dolfijnen zie je daardoor niet alleen de contouren van dit prachtige zeedier, maar ook nog secondenlang het zwemspoor. Het leken zeeslangen gehuld in een lichtsnoer. Hallucinerend. De eerste keer dat ik ze zag wierp een iel maansikkeltje een zilveren lichtbaan over het rustige water en ging ik ervan uit dat ik droomde. Een gevoelige kneep in mijn arm deed me vermoeden dat ik droomde dat ik in mijn arm kneep. Pas toen één van de andere opvarenden zijn enthousiasme met me deelde, was ik ervan overtuigd dat ik hier echt getuige van was.
Bij dit soort verschijnselen is het niet zo moeilijk je voor te stellen dat de historische zeevaart van het bijgeloof aan elkaar hing.
Met een prachtige manoeuvre rondden we het havenhoofd van Santa Cruz de La Palma en meerden af aan de stille kant van deze open haven.
La Isla Bonita inderdaad. Hoewel dat la van mij veranderd mag worden in una, want er zijn meer prachtige eilanden en daar gaan we er ook een aantal van bezoeken aan de overkant.
Een anderhalf uur durende bustocht naar een kunstmarkt aan de andere kant van het eiland was een belevenis op zich. De kronkelweg voerde steeds hoger en ging ook een stuk door de enorme krater van de slapende vulkaan. Om dat zo te houden heb ik toch maar een paar slaapliedjes geneuried.
Voor de tweede keer de prachtig gelegen destilleerderij van de rum bezocht. Inmiddels liggen er zes vaten met deze godendrank in het ruim, klaar om een goed half jaar te klotsen en te mengen met de smaken die in het hout zitten.
Dit verslag was een vluggertje. Ook het schrijven moet nog op gang komen. Alles op z'n tijd.
Vanaf hier wens ik iedereen mooie feestdagen en een goed 2019.
Volgende halte: Barbados.
Trein: Enkhuizen-Eindhoven
Vliegtuig: Eindhoven-Porto
Bus: Porto-Vigo
Taxi: Vigo-Baiona
Niet bepaald een milieuvriendelijk begin van een reis met een vrachtschip zonder motor. En werkelijk helemaal niets om over naar huis te schrijven.
Allemaal de schuld van de Amerikanen.
Aanvankelijk was mijn plan om rond deze tijd een paar maanden naar Costa Rica te gaan om daar onze fair transport vrienden een handje te helpen bij de bouw van de Ceiba (www.sailcargo.com).
Dat bezoek gaat later plaatsvinden. Deel twee van dat plan was om dan met de Tres Hombres terug te reizen vanaf Santa Marta in Colombia.. Dit wilde ik wel door laten gaan en toen ik daarover op het Fairtransport kantoor (www.fairtransport.org) de details aan het regelen was, kwam zomaar de mogelijkheid voorbij om de hele reis mee te gaan. Ik ben een bofkont.
Echter: het goede schip Tres Hombres zou binnen een week Den Helder verlaten en omdat de US ook in het reisschema zitten, moest er een visum komen. En de procedure om er een te verkrijgen is belachelijk omslachtig en niet binnen één week te regelen. Dus hees ik mij met de gebruikelijke tegenzin voor de zevende keer van mijn leven in een vliegtuig. Van mij mag dat gemiddelde van eens per tien jaar zo blijven.
Baiona is een mooi Galicisch kustplaatsje vlak bij Vigo net boven de Portugese grens. De Tres Hombres lag aan een drijvende kade in de beschutting van de baai. De branding is hier heftig en de kust vertoont overal sporen van tig-duizenden jaren watergeweld.
Omdat de lading nog even op zich liet wachten, had ik mooi de tijd om te wennen aan het leven aan boord, om de mensen die nieuw voor mij waren een beetje te leren kennen en om te genieten van het heerlijke eten en drinken.
Minpuntje: mijn oren. Bij een recente test bleek m'n gehoor de laatste zes jaar behoorlijk achteruit gegaan. De nieuwe gehoorapparaten compenseren dit slechts ten dele. Op momenten lastig, maar zeker niet pret bedervend. Ik zou voor de crew een cursus gebarentaal kunnen organiseren, maar dan moet ik het eerst zelf gaan leren .
En toen ging er gezeild worden. Vanuit het toch al niet onaangename Galicië naar het zeer aangename Canarische eiland La Palma. Voorspoedig, mag ik wel zeggen. Meestal gunstige wind, nauwelijks regen en als extraatjes prachtige zonsop- en ondergangen, de mooiste sterrenhemels, wolkenpartijen en de eindeloze deining van de oceaan in talrijke kleurschakeringen. Vierentwintig uur per dag in het mooiste openluchtmuseum op aarde. Enkele bewolkte nachten bleven me nog bij door opgelopen blauwe plekken en een paar keer mompelde ik 'sorry' als ik tegen de rubberen bijboot botste.
Visueel hoogtepunt: de nachtelijke bezoeken van dolfijnen. Voortdurend ziin 's nachts op zee oplichtende planktondeeltjes waar te nemen , vanwege een reactie met zuurstof. Door de bewegingen van de dolfijnen zie je daardoor niet alleen de contouren van dit prachtige zeedier, maar ook nog secondenlang het zwemspoor. Het leken zeeslangen gehuld in een lichtsnoer. Hallucinerend. De eerste keer dat ik ze zag wierp een iel maansikkeltje een zilveren lichtbaan over het rustige water en ging ik ervan uit dat ik droomde. Een gevoelige kneep in mijn arm deed me vermoeden dat ik droomde dat ik in mijn arm kneep. Pas toen één van de andere opvarenden zijn enthousiasme met me deelde, was ik ervan overtuigd dat ik hier echt getuige van was.
Bij dit soort verschijnselen is het niet zo moeilijk je voor te stellen dat de historische zeevaart van het bijgeloof aan elkaar hing.
Met een prachtige manoeuvre rondden we het havenhoofd van Santa Cruz de La Palma en meerden af aan de stille kant van deze open haven.
La Isla Bonita inderdaad. Hoewel dat la van mij veranderd mag worden in una, want er zijn meer prachtige eilanden en daar gaan we er ook een aantal van bezoeken aan de overkant.
Een anderhalf uur durende bustocht naar een kunstmarkt aan de andere kant van het eiland was een belevenis op zich. De kronkelweg voerde steeds hoger en ging ook een stuk door de enorme krater van de slapende vulkaan. Om dat zo te houden heb ik toch maar een paar slaapliedjes geneuried.
Voor de tweede keer de prachtig gelegen destilleerderij van de rum bezocht. Inmiddels liggen er zes vaten met deze godendrank in het ruim, klaar om een goed half jaar te klotsen en te mengen met de smaken die in het hout zitten.
Dit verslag was een vluggertje. Ook het schrijven moet nog op gang komen. Alles op z'n tijd.
Vanaf hier wens ik iedereen mooie feestdagen en een goed 2019.
Volgende halte: Barbados.
-
21 December 2018 - 08:31
M.A. Doedens:
Behouden vaart -
21 December 2018 - 11:33
Dick Klaassen:
Ahoy Claim, je zit alweer op zee kreeg ik door van Marinetraffic.com . Alweer een ooi verhaal, net zoals een paar jaar terug toen je mij ook zo enorm mooi meenam op je belevenissen die ik me levendig voor kan stellen omdat ook ik de tocht der tochten met het schip der schepen: de Tres Hombres zelf meegemaakt heb.
Behouden vaart en ik kijk nu al weer uit naar je volgende verhaal!
Groet, ook aan Remy en Shimra,
Dick -
21 December 2018 - 17:35
Henk Visser:
Zolang je de stem nog hoort die dicteert wat je schrijft is alles ok Clemens. Mooie sfeertekeningen. -
21 December 2018 - 21:08
Lida:
Hoy Claim. Geweldig dat je deze reis weer mag meemaken.
Ik gun het je zo!!!!
Ik reis met je mee.
lieve groet Lida xx -
22 December 2018 - 15:13
Annet Doedens:
Wat een geweldige beschrijving van dolfijnen met lichtgevende deeltjes! Waarom heb ik die Drie Mannen nooit in het echt gezien en betreden? Omdat ik niet alles kan. Gelukkig heb ik zo'n absurd grote familie die ook nog van schrijven houdt. Vooral doorgaan met genieten Cleem! En met ons delen graag. Behouden vaart! -
22 December 2018 - 16:29
Laszla:
Leuk om weer van je te lezen! Als dit een vluggertje was heb ik wel heel hoge verwachtingen voor de rest... Fijne feestdagen op zee. We zullen je missen op het familiediner!
Tot de volgende keer! Liefs, Lasz
-
24 December 2018 - 04:14
Hans Mreijen:
He Cleem
Enige tijd elkaar niet gesproken, maar wat een blije verassing deze reis. Dit is toch wel de habitat waar jij het meest gelukkig bent en wordt.
Heerlijke tekst weer. Ik zie uit naar het volgende. En als de kids hier iets vragen over Cleem zeg ik langs de neus weg: " oh die zeilt naar Barbados.."
Good luck
Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
