Tussen Brava en Barbados

Maandag 22 januari 17.00 uur lokale tijd, 29 graden met lekker windje en biertje binnen handbereik. Eindelijk weer op internet. Het probleem was dat ik de verschillende wifi-spots die ik gedurende de reis had gebruikt in bieben en horecagelegenheden in mijn laptop had laten staan. Leuk voor later, was daarbij de overweging. De computer raakte daar blijkbaar in de war van, die is snel, maar verder nogal stom.

TUSSEN BRAVA EN BARBADOS
26/12, 02.45 uur
Het duurde nog een paar uurtjes voor we op de geplande dag het vriendelijke Brava konden verlaten, omdat de gunstige wind nog even op zich liet wachten. Als het land na 't heetst van de dag afkoelt en het zeewater, zoals nu, minstens 25 graden Celsius is, wordt de wind aflandig en dat hadden we nodig. Met behulp van lokale spierkracht werd de ankerketting binnengehaald terwijl de bemanning de zeilen hees. De vier Kaapverdianen, de behulpzame expats Erik en Marijke plus hun vakantievierende dochter Nicky stapten over in hun eigen bootje en langzaam maar zeker lieten we het kleinste en meest zuidelijke eiland van de Groene Kaap achter ons.
Op Brava heb ik een paar nachten aan dek geslapen. Prachtig zo onder de sterrenhemel en aangenamer voor longen en luchtwegen dan in de, bij deze temperaturen, benauwde bovenkooi. In Vaja d'agua heeft iemand een haan met een overdreven plichtsgevoel. Het beest begint al om vier uur 's nachts te kraaien, uren voor het licht wordt, en gaat daar een goed deel van de dag mee door. Er moet veel van hem gehouden worden, of hij moet van groot ander nut wezen, anders zou-ie al lang geen potentieel soepingrediënt meer zijn. Het gekukel was aan dek te horen, maar niet hinderlijk.
Voor het eerst deze reis heb ik een paar keer gezwommen, zo van het schip af de baai in. Hoewel: er moeten dan wel wat voorbereidingen getroffen worden, omdat ik een radicaalholte in mijn rechteroor heb. Hierdoor kan er water in mijn middenoor komen, in welk geval ik van het ene moment op het andere niet meer zou weten wat boven, onder, links of rechts is. Bepaald onhandig en niet zonder risico. Aangezien mijn linkeroor ook niet je dát is, heb ik mij op maat gemaakte doppen aangeschaft, die de beide oren zo goed afsluiten, dat ik helemaal niets meer hoor. Om te voorkomen dat het niet tot mij door zou dringen als ik vanaf het schip op naderend onheil gewezen wordt, heb ik gevraagd of er bordjes omhoog gestoken kunnen worden waarop, indien van toepassing 'Haai' of 'Torpedo' of 'Patricia Paay' geschreven staat.
De oceaan was en is opmerkelijk kalm, een teken dat het al een tijdje rustig is geweest in en om dit gebied. Er staat een lichte deinig en er is weinig (noord-)oostelijke wind. Aanvankelijk bleef de snelheid onder de vier knopen, maar inmiddels hebben we al weer ruim boven de zes gezeten. Dit vanwege extra gezette zeilen, zgn. lijzeilen die naast de dwarszeilen worden geplaatst, ook hangt er onder het grootzeil een waterzeil. In de loop van Eerste Kerstdag werd de rumbanner nog als extra zeil onder de course/fok gehangen en ging Francois vanmiddag onder grote hilariteit met het zeiltje van de onlangs opgeknapte Optimist naar boven. Die staat nu fier boven de royal/boven bram. Als er weinig wind staat is het zaak om toch zoveel mogelijk wind proberen te vangen. Dat het Kerstmis is, is voor mij een gegeven omdat de kalender de daartoe bestemde data aangeeft, iets als kerstsfeer is onder deze omstandigheden ver te zoeken. Er is tijdens het two-o'-clockie -een moment van samenkomst tijdens het wisselen van de dagwacht- bij stilgestaan en extra aandacht aan het eten besteed, waarbij een glas cider werd geserveerd. De Binnenhaven en de kerstrebus in de Groene Amsterdammer waren ver weg.
28/12 02.54
Na een heel rustig etmaal is de wind weer aangetrokken en gaan we met een mooie 8.5 knopen nog steeds de goeie kant op. Tijdens wachten hoeven er vanwege de stabiele tradewinds nauwelijks zeilhandelingen gepleegd te worden, daarom zijn we tijdelijk overgestapt op een systeem van drie i.p.v. twee wachten. Vier keer per etmaal wordt een wacht van zes uur gedraaid, waarna een periode van twaalf vrije uren volgt. Die tussen 20.00 en 0.800 vind ik aan de lange kant. Ik slaap aan boord zeker meer dan thuis, maar twaalf uur krijg ik echt niet voor elkaar en tijdens genoemde uren is het donker en de bedoeling dat het zoveel mogelijk donker blijft. Verder bevalt dit systeem me wel. Momenteel draai ik de twee tot acht wacht, en sta ik met mijn laptop -zolang daar stroom in zit- in de kaartenkamer. Straks word ik wel naar boven geroepen om het roer over te nemen van eerste stuurman Rémi. Ik sta graag aan het roer. Niet omdat er diep in mij een Maootje huist, want in tegenstelling tot hem heeft de roerganger aan boord van een schip niets te vertellen en moet hij (m/v) het schip alleen maar op de aangegeven koers houden. Aan het roer heb je een mooi overzicht over het schip en kun je op je plek blijven terwijl je toch bezig bent, hetgeen mooi meegenomen is omdat tijdens avond- en nachtwachten geen onderhoud gepleegd wordt en niets doen lang kan duren. Overdag geven de vrije uren meer gelegenheid om te lezen. Momenteel ben ik heel toepasselijk bezig in Water van René van den Bos, een geofilosofische verhandeling rondom de vraag waarom in de westerse filosofie water zo'n ondergeschikte, ja zelfs negatieve rol speelt, terwijl er veel meer water is dan land. Geofilosofie gaat ervan uit dat wijsgerige denkbeelden niet los gezien kunnen worden van de omgeving waarin ze bedacht worden. Ruim een week voor de afvaart kreeg dit boek een enthousiaste recensie in de NRC en verloste mij van de vraag wat ik verder nog aan leeswerk mee zou nemen. Gerrit en Paulien lezen er ook met veel plezier in.
Jaarwisseling 2014-2015
'Rrraarrrrr!', om er maar weer eens een citaat tegenaan te gooien. We hanteren een aangepast tijdschema, om tussen acht uur s'morgens en acht uur 's avonds in daglicht te leven. Tijdens het two-o'clockie op oudejaarsdag werd gestemd of we om 19.00 uur of om 0.00 uur het nieuwe jaar zouden verwelkomen. Het werd vroeg in de avond en ging gepaard met enkele glazen rumpunch en wat hapjes op het achterdek en een dansfestijn op het ruim. Dat heb ik aan me voorbij laten gaan. Gedachten aan zoonlief en een persoonlijk jaaroverzicht maakten me melancholisch en ik zocht bijtijds m'n kooi op. Om 02.00 uur moest ik ook weer aan dek. Een driekwart volle maan, die van oost naar west bewoog, bleek tot 05.00 uur een wonderschoon baken te zijn om op te sturen.
Op 1 januari heb ik nog wel even stilgestaan bij de traditionele nieuwjaarsreceptie in café de Brug in de van Ewijcksluis. Gerrit was jarig. Deze goedgemutste en zanglustige aankomend historicus, nostalgist, ervaren zeiler en trouwe makker is zo iemand die voor mij op deze reis van toegevoegde waarde is. Vorig jaar zijn we samen met de Tres Hombres naar Denemarken geweest en tot groot genoegen vernam ik een tijdje geleden dat hij ook deze reis helemaal meeging.
Zoals elk jaar ben ik weer blij dat de decembermaand achter de rug is.
Vanwege meteorologisch gedoe bij de Azoren hebben we al weer een paar dagen een prachtige deining, waar het schip regelmatig als een surfplank overheen gaat. Barbados nadert snel.
4/1 05.20 uur
Op Barbados wordt jaarlijks op 21 januari de Mount Gay Rum Race gezeild. Daaraan deelnemen, hetgeen de bedoeling is, zou een verblijf aldaar van ruim veertien dagen betekenen. Dat wordt als teveel van het goede beschouwd en dus maken wij een tussenstop op St. Lucia. Mij best, want een gelegenheid meer om dit gebied te ervaren. De maan is inmiddels vol, en zo helder dat je er bij kan lezen. Nou ja, ik niet, maar mensen met goede ogen wel. Op deze route zien we aan stuurboord de Poolster en aan bakboord het Zuiderkruis. Dit geeft mij een nergens op slaand, maar wel aangenaam gevoel van een overzichtelijk wereldbeeld.in het verwerken van gegevens, maar stom. Dus heb ik op aanraden van een lokale computerman al die spots verwijderd en zie: daar ben ik weer. Veel gebeurd ondertussen en het zal nog wel even duren voor ik bij ben, maar om te beginnen het verslag dat aansluit op de laatste.TUSSEN BRAVA EN BARBADOS

26/12, 02.45 uur
Het duurde nog een paar uurtjes voor we op de geplande dag het vriendelijke Brava konden verlaten, omdat de gunstige wind nog even op zich liet wachten. Als het land na 't heetst van de dag afkoelt en het zeewater, zoals nu, minstens 25 graden Celsius is, wordt de wind aflandig en dat hadden we nodig. Met behulp van lokale spierkracht werd de ankerketting binnengehaald terwijl de bemanning de zeilen hees. De vier Kaapverdianen, de behulpzame expats Erik en Marijke plus hun vakantievierende dochter Nicky stapten over in hun eigen bootje en langzaam maar zeker lieten we het kleinste en meest zuidelijke eiland van de Groene Kaap achter ons.
Op Brava heb ik een paar nachten aan dek geslapen. Prachtig zo onder de sterrenhemel en aangenamer voor longen en luchtwegen dan in de, bij deze temperaturen, benauwde bovenkooi. In Vaja d'agua heeft iemand een haan met een overdreven plichtsgevoel. Het beest begint al om vier uur 's nachts te kraaien, uren voor het licht wordt, en gaat daar een goed deel van de dag mee door. Er moet veel van hem gehouden worden, of hij moet van groot ander nut wezen, anders zou-ie al lang geen potentieel soepingrediënt meer zijn. Het gekukel was aan dek te horen, maar niet hinderlijk.
Voor het eerst deze reis heb ik een paar keer gezwommen, zo van het schip af de baai in. Hoewel: er moeten dan wel wat voorbereidingen getroffen worden, omdat ik een radicaalholte in mijn rechteroor heb. Hierdoor kan er water in mijn middenoor komen, in welk geval ik van het ene moment op het andere niet meer zou weten wat boven, onder, links of rechts is. Bepaald onhandig en niet zonder risico. Aangezien mijn linkeroor ook niet je dát is, heb ik mij op maat gemaakte doppen aangeschaft, die de beide oren zo goed afsluiten, dat ik helemaal niets meer hoor. Om te voorkomen dat het niet tot mij door zou dringen als ik vanaf het schip op naderend onheil word gewezen, heb ik gevraagd of er in voorkomend geval bordjes omhoog gestoken kunnen worden waarop, indien van toepassing 'Haai' of 'Torpedo' of 'Patricia Paay' geschreven staat.
De oceaan was en is opmerkelijk kalm, een teken dat het al een tijdje rustig is geweest in en om dit gebied. Er staat een lichte deinig en er is weinig (noord-)oostelijke wind. Aanvankelijk bleef de snelheid onder de vier knopen, maar inmiddels hebben we al weer ruim boven de zes gezeten. Dit vanwege extra gezette zeilen, zgn. lijzeilen die naast de dwarszeilen worden geplaatst, ook hangt er onder het grootzeil een waterzeil. In de loop van Eerste Kerstdag werd de rumbanner nog als extra zeil onder de course/fok gehangen en ging Francois vanmiddag onder grote hilariteit met het zeiltje van de onlangs opgeknapte Optimist naar boven. Die staat nu fier boven de royal/boven bram. Als er weinig wind staat is het zaak om toch zoveel mogelijk wind proberen te vangen. Dat het Kerstmis is, is voor mij een gegeven omdat de kalender de daartoe bestemde data aangeeft, iets als kerstsfeer is onder deze omstandigheden ver te zoeken. Er is tijdens het two-o'-clockie -een moment van samenkomst tijdens het wisselen van de dagwacht- bij stilgestaan en extra aandacht aan het eten besteed, waarbij een glas cider werd geserveerd. De Binnenhaven en de kerstrebus in de Groene Amsterdammer waren ver weg.
28/12 02.54
Na een heel rustig etmaal is de wind weer aangetrokken en gaan we met een mooie 8.5 knopen nog steeds de goeie kant op. Tijdens wachten hoeven er vanwege de stabiele tradewinds nauwelijks zeilhandelingen gepleegd te worden, daarom zijn we tijdelijk overgestapt op een systeem van drie i.p.v. twee wachten. Vier keer per etmaal wordt een wacht van zes uur gedraaid, waarna een periode van twaalf vrije uren volgt. Die tussen 20.00 en 0.800 vind ik aan de lange kant. Ik slaap aan boord zeker meer dan thuis, maar twaalf uur krijg ik echt niet voor elkaar en tijdens genoemde uren is het donker en de bedoeling dat het zoveel mogelijk donker blijft. Verder bevalt dit systeem me wel. Momenteel draai ik de twee tot acht wacht, en sta ik met mijn laptop -zolang daar stroom in zit- in de kaartenkamer. Straks word ik wel naar boven geroepen om het roer over te nemen van eerste stuurman Rémi. Ik sta graag aan het roer. Niet omdat er diep in mij een Maootje huist, want in tegenstelling tot hem heeft de roerganger aan boord van een schip niets te vertellen en moet hij (m/v) het schip alleen maar op de aangegeven koers houden. Aan het roer heb je een mooi overzicht over het schip en kun je op je plek blijven terwijl je toch bezig bent, hetgeen mooi meegenomen is omdat tijdens avond- en nachtwachten geen onderhoud gepleegd wordt en niets doen lang kan duren. Overdag geven de vrije uren meer gelegenheid om te lezen. Momenteel ben ik heel toepasselijk bezig in Water van René van den Bos, een geofilosofische verhandeling rondom de vraag waarom in de westerse filosofie water zo'n ondergeschikte, ja zelfs negatieve rol speelt, terwijl er veel meer water is dan land. Geofilosofie gaat ervan uit dat wijsgerige denkbeelden niet los gezien kunnen worden van de omgeving waarin ze bedacht worden. Ruim een week voor de afvaart kreeg dit boek een enthousiaste recensie in de NRC en verloste mij van de vraag wat ik verder nog aan leeswerk mee zou nemen. Gerrit en Paulien lezen er ook met veel plezier in.
Jaarwisseling 2014-2015
'Rrraarrrrr!', om er maar weer eens een citaat tegenaan te gooien. We hanteren een aangepast tijdschema, om tussen acht uur s'morgens en acht uur 's avonds in daglicht te leven. Tijdens het two-o'clockie op oudejaarsdag werd gestemd of we om 19.00 uur of om 0.00 uur het nieuwe jaar zouden verwelkomen. Het werd vroeg in de avond en ging gepaard met enkele glazen rumpunch en wat hapjes op het achterdek en een dansfestijn op het ruim. Dat heb ik aan me voorbij laten gaan. Gedachten aan zoonlief en een persoonlijk jaaroverzicht maakten me melancholisch en ik zocht bijtijds m'n kooi op. Om 02.00 uur moest ik ook weer aan dek. Een driekwart volle maan, die van oost naar west bewoog, bleek tot 05.00 uur een wonderschoon baken te zijn om op te sturen.
Op 1 januari heb ik nog wel even stilgestaan bij de traditionele nieuwjaarsreceptie in café de Brug in de van Ewijcksluis. Gerrit was jarig. Deze goedgemutste en zanglustige aankomend historicus, nostalgist, ervaren zeiler en trouwe makker is zo iemand die voor mij op deze reis van toegevoegde waarde is. Vorig jaar zijn we samen met de Tres Hombres naar Denemarken geweest en tot groot genoegen vernam ik een tijdje geleden dat hij ook deze reis helemaal meeging.
Zoals elk jaar ben ik weer blij dat de decembermaand achter de rug is.
Vanwege meteorologisch gedoe bij de Azoren hebben we al weer een paar dagen een prachtige deining, waar het schip regelmatig als een surfplank overheen gaat. Barbados nadert snel.
4/1 05.20 uur
Op Barbados wordt jaarlijks op 21 januari de Mount Gay Rum Race gezeild. Daaraan deelnemen, hetgeen de bedoeling is, zou een verblijf aldaar van ruim veertien dagen betekenen. Dat wordt als teveel van het goede beschouwd en dus maken wij een tussenstop op St. Lucia. Mij best, want een gelegenheid meer om dit gebied te ervaren. De maan is inmiddels vol, en zo helder dat je er bij kan lezen. Nou ja, ik niet, maar mensen met goede ogen wel. Op deze route zien we aan stuurboord de Poolster en aan bakboord het Zuiderkruis. Dit geeft mij een nergens op slaand, maar wel aangenaam gevoel van een overzichtelijk wereldbeeld.