S/C de La Palma (2)

De ra van de topgallant (bram) is kunstig gerepareerd door Francois en Matthias- een fraai uitgedoste Duitse timmerman die met zijn makker Thomas kwam aanwaaien-, ook de gaffel kan weer tegen een windstootje en de startmotor van de bijboot vertoont geen kuren meer. Zeilen dus, zou je denken, maar daar heb je gunstige wind voor nodig en die wordt pas zaterdagmiddag verwacht.

Een week of twee voor de afvaart overleed een zus van wijlen mijn moeder, in Setubal vernam ik dat een broer van haar ook was doodgegaan en gisteren is haar jongste zus, mijn tante Truus overleden. Ook aan het leven van de moeder van een zwager is een maand geleden een eind gekomen. Allemaal oude mensen weliswaar, maar toch wel veel in zo'n korte tijd.
Met tante Truus had ik vroeger nooit zoveel contact, tot mijn verhaal met de Tres Hombres en de Fairtransport organisatie begon. Als oud-werfiaan was Willemsoord haar goed bekend en tijdens Sail Den Helder 2013 heb ik in het ruim van de Tres Hombres een rummetje met haar gedronken. Na die tijd heeft ze zich nog verschillende keren laten zien als de Tres Hombres in Den Helder lag. Ik heb mijn plannen voor deze reis met haar gedeeld en ze heeft me gesponsord om mijn uitrusting optimaal te krijgen. Bij vertrek in Den Helder stond ze op de kade en ze volgde me op de voet. Zus Laszla mailde me vanmorgen dat, als het wat lang duurde voor er weer een verhaal van me verscheen, Truus haar ongerust mailde of ze niet iets had gemist. Tijdens haar begrafenis op dinsdag a.s. zal ik er in gedachten bij zijn.

Varen heeft wel iets escapistisch, omdat de wereld zich vooral beperkt tot het schip,de medeopvarenden en de elementen. In havens ben je een voorbijganger.
Aan de wal ben ik een allesetende nieuwsvolger, maar aan boord is die belangstelling nihil. Voor mij -voorlopig- geen afgesneden hoofden meer bij het ontbijt, noch politiek gehakketak. Of mijn pensioen dan wel koopkracht volgend jaar wel of niet omhoog gaan, 't zal me worst wezen: ik ben momenteel schatrijk. Ook wordt mij geruime tijd geen non-nieuws over Banale Nederlanders door de strot geduwd, en je mag toch spreken van meer dan klein geluk als je acht maanden van Mart Sleets verlost bent.
Maar uit de voorgaande alinea blijkt dat er ook dingen gebeuren waar je niet omheen kan (en wil), en dat doet je dan weer even beseffen dat er ook een werkelijkheid bestaat naast die van het goede schip Tres Hombres.