Horta

HORTA
Het eiland Flores aan de horizon was ‘t eerste teken dat we onze bestemming naderden, de Azoren, die in de Atlantische Oceaan liggen als een paar vliegenpoepjes in een groot zwembad. De volgende ochtend konden we Faial, waar Horta op ligt, zien. Toen mijn wacht om 14.00 uur afliep zeilden we al langszij het eiland, dat niet groter is dan Texel. Onze wacht kon wel gaan rusten, maar zou voortijdig weer gewekt worden om te helpen met het havenklaar maken van de Tres Hombres. Nu slaap ik als enige van de stuurboordwacht midscheeps, en toen de rest na zo’n anderhalf uur werd gewekt, heeft men verzuimd mij wakker te maken. O, o, wat vond ik dat niet erg. Na een wacht ben ik altijd wel aan slaap toe en dat heb ik dus ook als een blok gedaan. Ik heb zelfs het anker niet horen vallen dus toen ik iets na zessen wakker werd, lagen we al te dobberen op enkele tientallen meters van de kade.
De dinghy leek ’n mechanisch probleem te hebben, dat later elektronisch bleek, maar toen lagen we al aan de kant met behulp van de whale-watch catamaran van de markante Norberto en een zodiac, die ook van hem is. Ik schreef net aan de kant, maar dat klopte niet helemaal, want van de havenmeester moesten we tegen de Wylde Swan uit Makkum gaan liggen. Ook goed natuurlijk. Het eerste bezoek aan het bij zeilers vermaarde Peter’s bar liet daarna niet zo heel lang meer op zich wachten.
Later in de week hoop ik nog meer te berichten over ons verblijf in Horta, nu eerst even wat huishoudelijke mededelingen: Gedurende de oversteek heb ik (niet) stilgezeten om de hiaten in mijn verslaglegging op te vullen. Mosterd na de maaltijd wellicht, maar met een lekker stuk oude kaas en een glas goede port zou die nog best te verteren kunnen zijn. Voor de chronologie zal ik ze in de volgorde van de reis proberen te krijgen. De verhalen gaan over respectievelijk Barbados (deel 2), de Grenadines, Tobago en Bonaire. Mocht het ervan komen, dan wil ik ook nog iets meer kwijt over de Dominicaanse Republiek.
Verder dank ik allen die me met mijn verjaardag hebben gefeliciteerd, en trouwens ook de mensen die tussentijds reageren. Aangezien ik nog steeds niet vrijelijk over een computer kan beschikken, zal ik spaarzaam zijn in mijn reacties, maar de berichten worden wel zeker opgemerkt.
Mijn verjaardag is trouwens met stille trom voorbij gegaan. Ik doe er zelf niet aan, maar had me voor de reis bedacht dat als het bekend zou zijn, ik mij niet tegen het vieren ervan zou verzetten. Welnu, het was dus niet bekend. Aangezien je op zee niet met de datum bezig bent, vaak weet ik niet eens wat voor dag het is, (Heerlijk!) dacht dat het nog een paar dagen zou duren, tot ik om elf uur ’s avonds op een display zag dat het 20 maart was. Nou, dat kwam mij wel goed uit, want dan zat mijn verjaardag er al zo goed als op. Twee dagen later kwam ik er achter dat het betreffende display niet synchroon liep met de boordtijd en ik dus een dag later 66 werd dan ik had gedacht. Een felicitatie-bericht van kantoor was in elk geval door stuurman François gelezen. Hij heeft het zelf ook niet zo op z’n verjaardag en heeft het voor zich gehouden.