Santa Cruz de La Palma

Santa Cruz de La Palma
'Denkend aan Holland zie ik kleumende fietsers traag door oneindig laagland gaan', dit kwam zomaar in me op toen ik daags voor aankomst in S/C de la Palma, zoals ze hier schrijven, in een stralende zon en t-shirt op de boegspriet opbindlijnen tegen rafelen zat te beschermen. Al een paar keer was er uit Nederland bericht doorgekomen over het zuinige weer aldaar: eigenlijk best wel rottig voor jullie, hoor.
De masten van de Tres Hombres zijn nog onbekend terrein voor me, in de zin dat ik er nog niet in ben geklommen. Er zijn altijd jongere mensen genoeg dit dat graag doen, meestal om zeilen op te binden of klaar te maken om te hijsen. Ik heb hoogtevrees, maar hoogtes trekken me ook. Omhoog is het probleem niet, weer naar beneden wel. Aangezien je op dit goede schip met regelmaat grenzen verlegt, sluit ik niet uit dat ik tijdens deze reis nog eens omhoog ga. Om te beginnen natuurlijk wel in een haven waar niemand me kent, want voor je het weet staat je gestoethaspel op internet.
Ook was ik tot voor kort de boegspriet -ook een mast tenslotte- nog niet op geweest. En dus stapte ik vorige week woensdag op volle zee van het schip af en bereikte het houten gedeelte van de boegspriet, de kluiverboom, op een meter of zes buiten het schip, dat ik om praktische redenen even mijn rug had toegekeerd, en zat daar als een heks op een kloek formaat bezemsteel over dat azuurblauwe water te zweven. Toen ik me omdraaide had ik een fantastisch uitzicht op het schip. Het kostte moeite om mijn aandacht bij het werk te houden en niet voortdurend rond te blijven kijken of naar beneden: tot twee keer toe zagen we, ik deed de klus met trainee Timo, een paar dolfijnen zwemmen.

La Palma wordt La Isla Bonita genoemd, en mooi is het hier beslist. Zaterdag zijn we wezen kijken bij de rumstokerij van onze leverancier. De omhoog kronkelende weg gaf prachtige vergezichten op het vulkanische landschap en uiteraard op de oceaan. De Canarische Eilanden zijn de bakerkmat van de suikerriet/rum cultuur: cana=cane=stengel, en dus niet verwijzend naar het gele pietje, zoals ik lang gedacht heb. Verrassing: bananen. Blijkbaar is de naar het Caribisch gebied geëxporteerde teelt van suikkerriet vervangen door die van bananen. Na de uitgebreide proeverij -ook hierbij, in alle bescheidenheid, hoe ouder, hoe beter- hebben we met zijn allen een prachtige kustwandeling gemaakt naar San Andrés, waar we geweldige paëlla hebben gegeten. In Santa Cruz zijn volop mogelijkheden om, betaalbaar, goed te eten en te drinken. Ik neem het er weer goed van, terwijl mijn persoonlijke dieetprogramma De Dalende Lijn zich toch gestaag voortzet: al twee keer heb ik een gaatje in mijn riem bij moeten prikken.
Eigenlijk valt er, wat mij betreft, over La Palma niet zo heel veel meer te vertellen. Het is er toeristisch, getuige de dagelijkse aanloop van cruiseschepen, die binnen een etmaal ook weer verdwenen zijn en de lokale middenstand ongetwijfeld goed doen. Je kunt hier met Duits beter terecht dan met Engels. Het plan is om dinsdag of woensdag de reis te vervolgen: ik ben er klaar voor.
Om in stijl te eindigen nog een oudje van een anonieme dichter, die geen hoge dunk had van de zeeman:
Voor de zeeman bloeit geen bloempje,
Zingt geen vogeltje zijn lied.
Zelfs de vissen in het water
Zien de stomme klootzak niet.